Voor designliefhebbers in binnen- en buitenland was Moniek E. Bucquoye geen onbekende. Dat ze afgelopen week de strijd tegen kanker verloor, deed heel wat mensen uit de branche op sociale media naar de pen grijpen. Moniek had gedurende haar carrière heel wat verschillende petjes op: ze was directeur en consultant bij Stichting Interieur, werkte jarenlang als designjournaliste voor Knack Weekend, maar deed even graag de PR voor een gerenommeerd merk als Vitra. Moniek ademde design en had eigenlijk aan haar voornaam genoeg. Wie haar tegen het lijf liep, kon rekenen op mooie verhalen, maar evengoed op een kritische noot of een moment van zalven of slaan. Moniek was tenslotte ook kritisch voor zichzelf. Een wetenschapper aan de basis, maar evengoed verlekkerd op esthetiek. In haar appartement in Gent mochten gasten in haar verzamelingen duiken: van postkaartjes en mooie suikerzakjes tot stoelen (er stonden er 100). Zelf herinner ik me boeiende gesprekken over het nut van design (overbodig was een woord dat ze vaak hanteerde), over jong talent (ze bezorgde me lijstjes), over lekker eten (ze kookte zelf nauwelijks, maar at wel graag aan de oevers van De Leie of in een grootstad). Geregeld stuurde ze kaartjes toe, of foto’s van events, laatst nog van het Acerbis-event bij Master Meubel in Turnhout. Toen ze ook haar stoelen begon uit te delen, zullen velen wel even de wenkbrauwen gefronst hebben. Zelf hield ze haar ziekte stil. Altijd die hang naar esthetiek, toch. Moniek, het ga je goed!