Hoe Ikea zijn werknemers en klanten jarenlang bespioneerde
In Frankrijk staat Ikea terecht omdat het – met medewerking van privédetectives en politieagenten – zijn eigen werknemers bespioneerde. Bij de beklaagden: Stefan Vanoverbeke, Vlaming en destijds grote baas van Ikea Frankrijk.
Ikea werd zwaar in verlegenheid gebracht toen in 2012 bekendraakte dat het in Frankrijk zijn eigen werknemers, sollicitanten én klanten bespioneerde. Het stak zijn neus in hun financiële situatie, hun strafblad en hun politieke voorkeuren. Een scheve schaats van één of twee filialen, klonk het aanvankelijk. Tot duidelijk werd dat dat spieden standaardprocedure was in zeker 9 van de 29 Franse vestigingen. Het bedrijf had een directeur risicomanagement, die lijsten met namen van ‘te onderzoeken individuen’ bezorgde aan een privédetectivebureau, dat op zijn beurt informatie over die mensen opvroeg bij 4 bevriende politieagenten. Totale jaarlijkse factuur van de privédetectives aan Ikea: tot 600.000 euro.
Het kon niet zijn dat de eertijdse Ikea-bazen niet afwisten van zo’n uitgebreid spionagesysteem, meent het Franse gerecht. Dus zijn het niet alleen een rist filiaalhouders en de 4 agenten die vanaf maandag voor de correctionele rechtbank in Versailles terechtstaan voor ‘het onrechtmatig verzamelen en openbaar maken van persoonsgegevens en schending van het beroepsgeheim’. Onder de beklaagden ook de toenmalige grote baas van Ikea Frankrijk: Stefan Vanoverbeke. Onze landgenoot leidde de meubelreus daar van 2010 tot 2015. Vanoverbeke, die zijn betrokkenheid ontkent, werkt overigens nog altijd voor Ikea. Vandaag is hij baas in 4 landen: Roemenië, Kroatië, Servië en Slovenië.
Nagelnieuwe BMW cabrio
Omdat duidelijk is dat de spionagepraktijken begonnen vóór de tijd van Vanoverbeke in Frankrijk, staat ook zijn voorganger terecht. De beklaagden riskeren tien jaar cel, Ikea Frankrijk riskeert een boete van 3,75 miljoen euro. Vandaag erkent het bedrijf dat het leed aan ‘organisatorische zwakte’. Al lijkt dat een eufemisme. Ikea verzamelde doorheen verschillende jaren gevoelige informatie over zeker 200 werknemers. Een van hen ‘was een modelmedewerker, maar is plots een protesteerder’. Ikea wilde weten ‘hoe die verandering is gebeurd’ en of er ‘een risico van eco-terrorisme’ was. In een ander geval wilde het bedrijf weten hoe het kwam dat een werknemer plots ‘een nagelnieuwe BMW cabrio’ kon betalen. Het informatieverkeer ging overigens in 2 richtingen. Zo maakte Ikea een intern rapport over een werknemer over aan de politie ‘om van die persoon af te raken via een juridische procedure buiten het bedrijf om’.
Bron: Het Nieuwsblad